بخش سوم | میدان قوی مانع دیپلماسی انفعالی

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در بخش اول و دوم، بحث شد که آمریکا برای رسیدن به تمام منافع و کاهش حداقلی ضرر در سه لایه مبنایی، سخت و ظاهری دیپلماسی خود را مجهّز کرده است. آنها با نگاه اومانیستی و منفعت طلبانه به تمام مردم جهان بویژه مردم غرب آسیا نگاه می کنند، هر چند در ظاهر با لبخند و شعار های انسان دوستانه، شیک واتو کشیده به مذاکرات می آیند، امّا در واقع با قدرت نظامی، پایگاه های نظامی و فشار تبلیغاتی اهدافِ خود را تامین می کنند. سابقه سیاه و ننگین آمریکا در حمایت از دیکتاتور های منطقه، کودتا های نظامی علیه مردم منطقه و جنگ و خون ریزی بهترین گواه بر دست های چدنی ایالات متحده است.

آنها که بزرگترین حامی اسرائیل در منطقه بوده اند، سعی داشتند با شکل دادن اژدهای کریه و خونخوار داعش، منطقه غرب آسیا را به نفع خود مجددا چپاول کنند.هزینه هنگفتی که آمریکا برای قدرت گرفتن داعش انجام داده بود، حکایت ازخواب شوم آنها برای تغییر  نقش منطقه، به تاراج بردن منابع نفتی و سرمایه های ملی ملتها و محکم کردن میخ خیمه حضور در منطقه برای سالهای متمادی داشت.

امَّا تدبیر حکیمانه رهبر فرزانه انقلاب در قامت سرداران رشیدی چون شهید سلیمانی و ابو مهدی المهندس، جریان پر خروشی شد که در رگ های تمام آزدگان منطقه جوشش گرفت و رویای آقایی آمریکا و اسرائیل را به کابوس ذلت و ترس برای آنها تبدیل کرد. دستان قدرت مند مبارزان مقاومت و شهید سلیمانی، گلوی دیو داعش را محکم فشرد بلکه میخ تابوت آمریکا در منطقه را محکم تر کوبید!

دیپلماسی دولت روحانی!

جناب آقای روحانی با اینکه حضوری بیش از سی سال در«شورای امنیت ملی» دارد. با شعار ها و وعده های مختلف در سال 92 منتخب مردم ایران شد. شاید مهم ترین شعار و اراده روحانی، تحقق منافع ملی از راه «دیپلماسی» بود. روحانی که خود سابقه بسیار زیاد در «دیپلماسی» داشت و به زعم خود از خبره ترین افراد در این موضوع استفاده کرد، قرار بود از چرخ هسته ای تا چرخ اقتصاد مردم را با همین دیپلماسی بچرخاند و حتی مشکلات آب خوردن مردم را حل کند!
امَّا نتیجه چه شد؟

صف های طویل مرغ، پرواز قیمت مسکن و اجناس اولیه مردم، نجومی شدن قیمت ارز و سکه از مهمترین نتایج تدبیر روحانی بوددلایل متعددی برای شکست دولت های روحانی به نظر می رسد ولی مهمترین دلیل شکست دولت های روحانی ، در پیش گرفتن «دیپلماسی انفعالی» بود!

دلایل انفعالی بودن دیپلماسی روحانی و ظریف

طرح اشتباه مساله!

آمریکا با سابقه بسیار سیاه در جهان بویژه در منطقه «غرب آسیا» نشان داده است که هیچگاه منافع ملت ها را محترم نمی شناخته. حمایت ازدیکتاتور هایی نظیر محمدرضا پهلوی، صدام حسین و رژیم های مستبدی چون سعودی و انجام کودتا علیه دولت های ملی مصدق در ایران، بهترین نمونه از تعارض منافع ایالات متحده و مردم مظلوم منطقه است.

طرح کلان راهبرد«برد-برد» توسط دولت روحانی، هم تایید جنایت های گذشته آمریکا است و هم اجازه دادن به آمریکا برای سهام خواهی های بیجا!

وقتی ایران تمام معاهدات بین المللی را انجام داده و اساسا بدنبال هدف مشروع و معقول برای ملت خود است، چرا باید به آمریکا امتیاز و باج دهد؟! وقتی منافع استکبار در تعارض مستقیم با منافع ملی است، چگونه قرار است منافع ملی تامین شود؟!

گره زدن تمام مسائل کشور به برجام!

یکی از راهبرد های بسیار اشتباه روحانی و ظریف، گره زدن تمام مشکلات کشور به «برجام و مذاکرات» بود.در سال 92 طبق گفته روحانی و دوستانش ، قسمت کوچکی از مشکلات کشور به تحریم وابسته بود. امَّا روحانی و ظریف تمام نیاز های کشور را به برجام گره زدند. آنها از یک طرف توان جوانان توانای کشور را در حدّی آبگوشت بزباش تقلیل دادند و از طرف دیگر از آب خوردن تا گلابی های آب دار، از مسکن محرومین تا دلار و بورس را به برجام گره زدند. این خطای استراتژیک نه تنها باعث شرطی شدن اقتصاد کشور شد بلکه مشکلات فرهنگی و سیاسی عدیده هم بوجود آورد تا حدی امثال «فائزه هاشمی» آرزو کردند کاش ترامپ رئیس جمهور آمریکا باقی می ماند!

دو قطبی کردن جامعه

روحانی که با وعده های صد روزه ، می خواست فتح الفتوح کند.آنقدر به آفتاب برجام علاقه مند شده بود که مخالفین را به «جهنم» حواله می داد.رسانه های حامی او هم با شگرد های روانی و رسانه ای بر این موج افزودند، محصول این نگاه غلط، شکل گیری دو قطبی های کاذب در بدنه اجتماعی مردم شده بود. برخی چون روحانی شیفته برجام و برخی بخاطر نگاه غلط روحانی مخالف سر سخت برجام شدند.جامعه وحدت خود را از دست داد. و یکی از ارکان اصلی «دیپلماسی فعَّال وقوی» برای دولت از بین رفت! اگر دولت روحانی و ظریف به جای احساسی کردن مردم، بصورت واقع بینانه با افکار عمومی مواجه می شد و سعی می کرد نخبگان را با خود همراه کند. شکاف های اجتماعی شکل نمی گرفت!

ساده لوحی در اعتماد به گرگ

علیرغم تاکیدات رهبر انقلاب و شروط مطرح شده ، روحانی و ظریف امضای کری را سند اتقان برجام گرفتند. غافل از آنکه گرگ کار کشته ایالات متحده، بارها خلف وعده کرده است. چگونه ظریف به دولتی اعتماد کرده که در صد سال گذشته 60 کودتا را در کارنامه خود دارد؟ چگونه می توان به دولتمردانی اعتماد کرد که به دروغ یک کشور مظلوم را اشغال می کنند و زنان و کودکانش را به خاک و خون می کشند؟ آیا ساده لوحی از لوازم دیپلماسی برجامی است؟

کنار زدن قدرت میدان

هرچقدر دولت آمریکا سعی داشت با لایه های سخت نظامی ، اجتماعی و علمی، دیپلماسی خود را به پیش ببرد، دولت روحانی ، قدرت سخت و استراتژیک ایران در منطقه را نادیده گرفت و در بعضی مواقع آنرا دشمن پنداشت! سپاه قدس با مجاهدت خود توانسته بود، منطقه را از لوثِ وجود داعش پاک کند، کشور های منطقه را از چند تکه شدن نجات دهد،آبرو و اعتبار گفتمان انقلاب اسلامی را در اعماق نفوس ملت های منطقه و جهان تثبیت کند. ولی متاسفانه دولت بسیار ظریف این حقایق بزرگ را نادیده انگاشت!

همراه نشدن با موج های مثبت میدان

بعد پیروزی محور مقاومت و سپاه قدس در منطقه، دولت روحانی به جای استفاده حداکثری از ظرفیت های فرهنگی و اقتصادی ایجاد شده و تامین نیاز های داخلی کشور از طریق سوریه و عراق میدان اقتصادی را خالی گذاشت، کار به جایی رسید که دشمنان سوریه و عراق حضور فعالتر اقتصادی نسبت به ایران داشتند! تمام مردم منطقه غرب آسیا به اصالت و صلابت گفتمان انقلاب اسلامی اذعان پیدا کرده اند. این امر قدرت استراتژیک انقلاب را در اعماق قلوب مردم منطقه گسترش داده است. دولت بهترین فرصت را برای گفتمان سازی و حل مشکلات داخلی کشور در پیش رو داشت امَّا ترجیح داد  با بهانه های آشنا، یک پا بودن مرغ برجام را تکرار کند و بر «ارز جهانگیری» تکیِّه کند!

خاتمه

وقتی ایالات متحده در آیینه ترامپ ذات پلید خود را بدنیا بیشتر نشان داد و وقتی با دستور مستقیم رئیس جمهور جنایت کار آمریکا، فرمانده سپاه قدس، بزرگ مرد  مبارزه با تروریسم در منطقه، به شهادت رسید، مهر بطلان بر خام اندیشی برجامیان و  غربگرا ها در کشور زده شد. آنها به عیان دیدند که دیپلماسی آمریکایی، موشکی شد که قهرمان یک منطقه و آزادی خواهان جهان را در خاک و خون کشید.

و آنروز که ملت مبارز ایران و عراق در تشییع های میلیونی و در سرمای سوزان دیماه، در عزای سرداران رشید مقاومت گریستند. همگان فهمیدند که ملت ایران، عراق و تمام منطقه لبریز از حماسه و نبرد با استکبار است. آنروز «دیپلماسی فعال میدان» را دیدند. اشک و آه تمام آحاد مردم، صحنه بی نظیری را در تاریخ به تصویر کشید. سیلی محکم به گوش استکبار نواخته شد، آزادی خواهان جهان با «میدان» هم نوا شدند، مظلومان به انقلاب ومحور مقاومت امیدوار تر. آری، آنروز «یوم الله» بود.

تعجبی ندارد، برجامیان و غربگراها بسیار ظریف از کنار «قدرت میدان» رد شدند و آنروز را فراموش کرده باشند، چرا که آنها نماد و الگوی «یک دیپلماسی منفعل» در تاریخ کشور هستند./841/

جعفر بحرینی